“Benim bir köpeğim var”

Benim bir köpeğim var. Yavruyken aldım. Bir köpeğim olmasını çok istiyordum çünkü. Köpek bakmayı, hele hele yavru bakımının zorluklarını sanki çok biliyormuşum gibi aldım. Oysa hiçbir şey bildiğim yoktu. Beni nelerin beklediğini hiç bilmiyordum…

Benim köpeğim halıya çiş yaptı.
Benim köpeğim mutfak fayanslarına kaka da yaptı. Hem de defalarca.
Benim köpeğim kocaman bir koltuğu, ta demirlerine kadar parçaladı.
Benim köpeğim balayından getirdiğim fotoğraf albümümü paramparça etti.
Benim köpeğim havladı.
Benim köpeğim Golden Retriever’dı. Yılın her mevsimi, evin her yerine tüy döktü.
Benim köpeğim yaz kış demeden su ve çamur birikintilerine atladı. Eve çamur getirdi.

Benim köpeğim yaramazdı!
Benim köpeğim çocuktu.
Benim köpeğim daha yavruydu.

Neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmiyordu. Ben öğretmezsem nereden bilecekti ki? Halı ve fayansın tuvalet olmadığını, mobilyaların oyuncak olmadığını, havlamanın her istediğini elde etmesini sağlayan bir çağrı olmadığını nereden bilecekti?

Benim köpeğim köpekti. Tabi ki havlayacaktı. Tabi ki tüy dökecekti. Tabi ki bir şeyleri kemirmek isteyecekti. Tabi ki çamur birikintilerinde yuvarlanmak isteyecekti. Benim köpeğim bir köpekti. Bu onun doğasıydı.

Halıları kaldırdım. Çok değil, birkaç aylığına.
Fayansları sildim. Koku kalmasın diye sirkeyle.
Saatlerce dışarıya tuvaletini yapmasını bekledim. Yaptı.
Ödül verdim, başını sevdim. Çok mutlu oldu. Tuvaletini dışarı yapmak demek ki iyi bir şeydi!

Koltuğa olan düşkünlüğü hiç bitmedi.
Ben evde yokken onun salona girişini engelledim.
Ona da güzel bir yatak aldım, ben yokken orda dinlendi.
Bir daha da hiçbir mobilyamı yemedi.

Benim bir köpeğim var.  Evet, onu alırken hiçbir şey bildiğim yoktu. Beni nelerin beklediğini hiç bilmiyordum. Ne gibi mucizelerin…

Beni her gördüğünde çılgınca sevindi.
Eve her girdiğimde.
Tuvaletten, banyodan her çıktığımda.
Sadece birkaç dakikalığına gitmiş bile olsam.
Beni her gördüğünde mutlu oldu ve bunu her seferinde hissettirdi.
Her seferinde.

Karnım ağrırken ayaklarıma yattı, ayaklarım ısınsın diye herhalde.
Kusarken tuvalette yanımda durdu, benim iyi olduğumu görene kadar yanımdan ayrılmadı.
Ateşlenip uyuduğumda, her uyandığımda onu başımda beklerken buldum.
Bir keresinde oyuncaklarının hepsini başucuma dizmiş bekliyordu.
Kötü haldeydim ya, oyuncakları beni mutlu edecekti.

Benim bir köpeğim var. Yavruyken aldım. Bir köpeğim olmasını çok istiyordum çünkü. Beni nelerin beklediğini hiç bilmiyordum. Bir köpeğim oldu, bir arkadaşım oldu, bir kızım oldu.

Köpek sahiplenip sonrasında terkedebilenleri hiç anlamadım. Bir sürü zorluk yaşadım ama onu terketmeyi hiç düşünmedim.  Siz de düşünmemek için, sizi nelerin beklediğini köpek sahiplenmeden önce düşünün.