Çoğunlukla yalnız hisseden bir adamın ömrünü 6 aylığına güzelleştiren bir kızdı o

Biftek Hanım’ın anısına…

Güzel kahverengi kürkü, öyle anlamlı sanki aklımdan geçeni okuyormuş gibi bakan gözleri, bana temas etmeden duramayışı. Onunla oynamadığımda ayağıma sürtünüp tam olarak beceremediği yarım havlamasıyla beni oyuna çağıran tam çatlak bir Labradordu kızım Biftek…

Kuzenimin köpeği Lena’nın yavrularının olacağını öğrendiğimde heyecanlanmış ve bir yavru almaya karar vermiştim.

Çocukluğumda da en iyi arkadaşım babamın ailemize kattığı Duck adında bir Pointerdı. Babam işi gereği uzun süreli yurt dışına çıkması gerekince duygusal boşluğa düşüp evden kaçmaya başlamıştı. Genelde dönerdi ama bir gün dönmedi… Kaybolduğunu üzülmesin diye babama hemen haber vermemiştik ama babam Duck’ı rüyasında bir trenin altında kaldığını görmüş ve köpeğime bir şey mi oldu diye aramıştı… Ne olduğunu bilmiyorduk ama Duck artık yoktu. Çok üzüldük, her yere haber saldık, hepimiz deli gibi onu aradık ama bulamadık.

Çok ağlamıştım…

Zonguldak’ın küçük bir sahil kasabasında tek arkadaşını kaybetmiş bir çocuk olarak yeni bir köpek fikri beni hep korkuturdu, çok büyük bir sorumluluktu ve çok bağlanıyordunuz. Duck’ın kayboluşunun üzerinden 5 yıl geçtiğinde bile fotoğraflarına bakıp gözlerimin ağırlaştığını bilirim. İşte böyle büyük bir karardı benim için yeni bir köpek evlat edinmek.

Lena’nın onu doğurmasını bekledim, fotoğraflarından, videolarından seçtim onu… Sütten kesilmesini bekledim, onu almaya Ankara’ya gittim. Onu beklerken köpek bakımı ve eğitimi ilgili bir çok kitap okuyup hazırlıklar yaptım. Sabırla eğittim, kanepeyi yiyip bana suçlu gözlerle baktığında bile cezalandırmaya kıyamadım.

İşten eve gelmek benim için anlam kazanmıştı artık. Dünya güzeli kahverengi gözlü bir kız beni şimdiye kadar hiç kimsenin beklemediği bir heyecanla bekliyordu.

İsmini Murph koymak istiyordum aslında. Hani vardır ya Murphy Kanunları, peşinize takılır ve lanet edersiniz. Ben peşimde dolanacaksa böyle güzel kahverengi bir Murphy dolansın istemiştim. Kardeşim ısrarla Biftek koymak istiyordu, peki dedim öyleyse… Ona seçtirelim.

Karşısına iki mama ve iki kağıt koyduk birinde Murph, diğerinde Biftek yazıyordu. Bizim yaramaz kız Murph’le hiç ilgilenmeden direkt Biftek yazan mamaya yumulmuş ve ismini kendi seçmişti… Biftek Hanım… (:

Hayatımın en güzel 6 ayıydı, ben daha uzun olacağını hayal ediyordum. Benimle beraber yaşlanacaktı, belki birlikte kaçacaktık bu şehirden. Yüzecektik birlikte, yine ben oturur oturmaz boyutlarının farkına varmadan üstüme çıkıp suratımı yalamak isteyecekti…

Yine uzun uzun yürüyüşler yapacaktık, yine arada bir beni çekiştirecekti tasmasıyla –ki artık çekiştirmemeyi öğrenmişti– memleketime gittiğimizde uzun otların arasında zıplaya zıplaya koşmanın keyfini  çıkaracaktı yine…

Ama olmadı. Kaybettim kızımı… Bir veterinerin hatası aldı onu benden… Kendimi de affedemiyorum onu öyle bir veterinere teslim ettiğim için. 10 ay mama kabını kaldıramadım yerinden…

Güzel kızım daha ilk görüşünde hiç korkmadan kendini içine atıp yüzdüğü denize bakan bir tepede gömülü şimdi… Temizlik yaparken bir şeylerin altından kemirme oyuncakları çıkıyor hala, fotoğraflarına bakıyor ve zamanı geri çevirebilmeyi çok istiyorum…

Ondan geriye kalan tek şey birlikte geçirdiğimiz anların fotoğraf ve videoları artık…

Ben köpeğimi istiyorum.

Ben köpeğimi çok özledim.