Tehlikeli Irk Yoktur, Sorumsuz Sahip Vardır

Tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de son yıllarda hayvanseverlerin en çok konuştuğu konulardan biri köpeklerin yalnızca ırklarına göre tehlikeli ırk addedilmesidir.

Bazı köpek ırklarının diğerlerine göre daha güçlü çene kasları ve beden yapıları olduğu elbette aşikâr, ancak bu özelliklerdeki hayvanlara sahip olan kişilerin hiç mi suçu yok?

Ülkemizde insan ya da hayvanın ölümüyle sonuçlanan birçok vaka olduğunu biliyoruz, Çağla’nın Balzac’ı, Aşkıbirce’nin Pati’si bunlardan yalnızca ikisi.

Ancak ne yazık ki Türkiye’de bu hususta istatistiksel anlamda güvenilir herhangi bir veri bulunmuyor.

Amerika’da yapılan araştırmada ölümle sonuçlanan olaylara sebep olan ilk üç ırk Pitbull Terrier, Rottweiler ve Alman Çoban köpeği yani bilinen ismiyle Alman Kurdu olarak belirlenmiştir.

Hâl böyle olunca, yetkililer doğrudan bu ırkları yasaklama yoluna gidiyor, ancak bu engellemeler merdiven altı üretimi ve kontrolsüzlüğü arttırmaktan başka bir işe de yaramıyor.

Ayrıca bu yasaklar neticesinde bu tür ırklar kötü niyetli kişilerin daha çok dikkatini çekiyor.

Köpeklerin sahiplerine benzediği şeklindeki kanı, aslında birçok yönden doğrudur.

Siz köpeğinize nasıl davranırsanız, onu nasıl eğitirseniz köpeğiniz genetik ya da nörolojik bir bozukluğu olmadığı müddetçe o şekilde davranacaktır.

Bu da demek oluyor ki, yukarıda adı geçen “tehlikeli” yani güçlü ırkların sahiplerinin çok daha bilinçli ve dikkatli olmaları gerekiyor.

Çünkü koruma güdüleri de çok kuvvetli olan bu köpekler, tehdit algıladıklarında daha sert tepki verebiliyorlar. Bu olasılığı düşürmenin tek yolu ise köpeklerin sağlam bir zincirle kontrol altında tutulması ve yine aynı şekilde sağlam bir ağızlık takılmasıdır.

Yönetimlerin asıl yapması gereken, bu ırkları yasaklamak yerine kontrol altına almaktır.

Köpeklerin sahiplerinin yeterli eğitime, bilinç düzeyine ve zekâya sahip olmaları ve herhangi bir psikolojik rahatsızlıklarının bulunmamasını sağlamak zorundadırlar.

İstatistikler gösteriyor ki, saldırgan köpeklerin sahipleri büyük oranda sorunlu kişilikler. Yani bir bakıma egolarını tatmin ve yetersizliklerini gizlemek adına güçlü ırk köpekler edinen ve onların sert tepkilerinden bir bakıma zevk alan sadistik denilebilecek karakterlerdir.

Yine Amerika’da yapılan bir araştırmaya göre agresyon gösteren köpeklerin %87’si kısırlaştırılmamış ve ölüm ya da yaralanmayla sonuçlanan olaylarda köpeklerin %75’i tasmasızmış.

Ayrıca kurbanların büyük çoğunluğu 12 yaş altı çocuklar ve başka köpekler. Bu verilere bakıldığında köpekleri yanlış yetiştiren, sosyalleştiremeyen yani eğitemeyen “insan”, köpeğini tanımayan, onu tasmasız bırakan ve ağızlık takmayan yine “insan”; fakat cezalandırılıp yasaklanan “hayvan”.

Size de adaletsiz gelmiyor mu?

Adaletin sağlanması için asıl görev yine siyasilere düşüyor.

Pek çok insanın ve hayvanın canını yakan uygulamalara son verilmesi için yasaların daha kapsamlı bir hale getirilip, cezaların caydırıcı olarak yükseltilmesi, gerekli durumlarda hapis cezasının uygulanması gerekiyor.

İhmal sonucu başka bir cana zarar veren hayvan sahiplerinin ciddi cezalar alması gerekiyor.

Seçim öncesi hayvan haklarıyla ilgili vaatlerde bulunan her partinin, elini taşın altına koyması ve bir an önce önlem alınmasını sağlaması gerekiyor.

Çünkü bugün bir köpeği öldüren, yarın aynı şekilde bir çocuğun ya da insanın canına kastedebilir ve bundan en çok köpeğin sahibi sorumludur.