Canım Kızım Gülücük’e
Kazandık Gülücük, davayı kazandık.
Üstelik karar emsal oluşturacak nitelikte idi.
Türkiye’de ilk defa bir köpeği öldürmenin cezası böylesine ağır oldu..
Aslında sen de biliyorsun..
Gerçekleri herkes biliyor..
Keza seninle birlikte o gece ölenleri de..
Ona sebep az bile bu ceza..
Olsun..
Biraz daha rahat uyuyabilirsin artık.
Bir mezarın yok ki geleyim..
Un ufak oldu bedenin presli çöp arabasında..
O yüzden hiç olmazsa ruhun huzur bulsun..
Yavrum, canlar uğruna ömrümü adadığım şu yolda ne ilk yangınımsın, ne de sonuncusu olacaksın.
Seni diğerlerinden farklı kılan, ölümüne şahitliğimizdi..
Şimdi sana böylesine güzel bir haberi verirken ne diye acıyı hatırlatıyorum bilmiyorum ama bir tek bunun üstesinden gelemiyorum işte..
İnsana bu denli güvenmiş olmanı hazmedemiyorum.
Geleni görmeni, kuyruk sallamanı, göz göre göre vurulmanı..
Hele ki canın yanarken yuvana kaçmanı, bana bir ömür gelen, dakikalar süren can çekişmeni..
Bir bunları unutamıyorum..
Yoksa onun dışında yaşıyorum, can arkadaşların için yine savaşıyorum.
Bundan sonra da devam edeceğim.
Allah’ın emaneti sessiz canlar adına yapıcı adımların atıldığı günlere uyanmak için var gücümle savaşacağım..
Çünkü Çerkeş’te tek başına olsam da, bugün duruşma salonunda Çerkeş’ten kimseyi göremeyerek bunu fazlasıyla hissetmiş olsam da, Türkiye yanımızda..
Can avukatların Özen Erdoğan ve Yasemin Babayiğit, ve de
Didem Gümüş, Nuran Topbaş, Nejdet Tosun, Emre Özkan, Ali Kamış, Barış Şengün, Gültekin Karaoğlu ve sevgili ablası, Sevda Titiz, Ahmet Başata..
Ve de Çankırı’dan bizi yalnız bırakmayan Nurcan Aslan ve sevgili habercimiz Özgür Alantor, sesimizi duyurmaya vesile olan..
Ve tabii ki yine en büyük destekçim sevgili eşim Muhammed Alp Giray Kesik..
Duruşma saati geldiğinde bile, köpeklerle ilgili şikayetlerle baş etmeye çalışan, milleti ikna etmeye uğraşan..
Bu dostlar senin için geldi kızım.
Gelemeyenler aradı, mesaj attı..
Gönülden kutladı.
Yüzümüzde ‘Gülücük’lerle karşıladık her tebriği..
Sizi geri getirmeyecek kızım, biliyorum.
Ama yine de ceza cezadır diye buruk bir sevinç yaşıyoruz.
Belki de en büyük teşekkürü hakime hanım hakediyor.
Adaletin, unuttuğumuz varlığını hissettirdi..
İlk duruşmada belirtmişti, canın mal olarak adlandırılması hoş değil, diye.
Bugün de hepimizi mutlu eden kararı verdi..
Ben arada yazarım sana kızım..
Olur da arkadaşların için güzel şeyler yaşanırsa, paylaşırım.
Sonra?
Sonra buluşacağız zaten mahşerde..
O zaman da söz hakkı sana geçecek..
Ve,
İlahi adalet gelecek…
Sen selam söyle, yolunu gözlediğimiz ama hiç dönmeyecek olan tüm sevdiklerimize..
Seni çok seven annen..
Özlem
11.07.2016
Çerkeş/Çankırı