“Köpek” (İspanyolca: Perro semihundido, diğer adıyla El perro), İspanyol ressam Francisco de Goya‘nın 1819 yılında aldığı evin duvarlarına dekorasyon amaçlı çizdiği Kara Resimler’den biri. Goya’nın bu çalışması evin üst katında, kapı girişinin sol tarafında yer alıyordu.
Eser, diğer Kara Resimler ile birlikte 1873 yılında Frédéric Émile d’Erlanger emriyle, Salvador Martínez Cubells tarafından tuvale aktarıldı. D’Erlanger Belçikalı bir bankerdi.
Aktarılan resimleri 1878 yılında Paris’te açılan “Evrensel Sergi”‘de satmak istiyordu. Fakat, bankerin planları gerçekleşmedi, resimler alıcıların ilgisini çekmedi ve satış yapamadı.
Bütün resimler elinde kalınca onları 1876 yılında Prado Müzesi’ne bağışladı.
“Köpek”, sade ve süssüz bir eserdir.
Goya, bu resimde eğik toprağın içine saklanmış ya da batmış bir köpeğin sadece başının görünmesini betimledi.
Köpeğin bu hali ve yukarı doğru bakışı bu resmin yalnızlığı anlattığı yorumlarına sebep oldu.
Bu eserle ilgili farklı yorumlar da yapıldı. Bitmemiş bir resim olduğunu iddia edenler olduğu gibi köpeğin çevresini saran boşluk sebebiyle yaşadığının farkında olmadığını söyleyenler oldu.
Her şeye rağmen bu eserin resim geleneklerinden kopuşun simgelerinden biri olduğu açıktır. Goya’nın köpeği resim sanatında konunun bağımsızlığının uç örneklerinden biridir.
Renklerin kullanımının basitliği, çok geniş bir alana yayılmış az sayıda öğe kullanımı, dik olarak çizilmiş olması ile fark yaratmıştır.
Antonio Saura tabloyu “dünyadaki en güzel resim” olarak gördüğünü açıkladı. Rafael Canogar ise “görsel bir şiir” gibi bulduğunu söylediği Köpek’in, batıdan çıkan ilk sembolist resim olduğunu iddia etti.